Duża część bogatego w rzadką faunę i florę terenu zwanego Doliną Baryczy znajduje się na terenie największego parku krajobrazowego w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody nadaje tego typu kompleksom specjalny status ze względu na ich wartość historyczną, kulturową lub właśnie przyrodniczą. Walory krajobrazowe są też cennym zasobem, który przydaje się w kształtowaniu postaw proekologicznych i nadaje się do szeroko pojętej edukacji przyrodniczej.
Słynne wakacje pod gruszą znamy nie tylko my, ale i nasi rodzice. Choć w czasach PRL dużo większą popularnością cieszyły się uzdrowiska i sanatoria, urlopowe wyjazdy na wieś nie były niczym wyjątkowym. Dawniej jednak najczęściej cieszyć się mogli nimi ci, którzy mieli na wsi rodzinę, do jakiej mogli wyjechać. Prawdziwy rozkwit agroturystyki komercyjnej przypadł w naszym kraju na lata 90 te. Dziś tego typu wyjazdy są coraz bardziej urozmaicone i luksusowe.
Dolina Baryczy to piękny i coraz bardziej popularny pod względem turystycznym park krajobrazowy położony na północny – wschód od Wrocławia. Utworzono go 3 czerwca 1996 roku na podstawie rozporządzenia Wojewody Kaliskiego i Wojewody Wrocławskiego w sprawie utworzenia i ochrony parku krajobrazowego „Dolina Baryczy”. W artykule opiszemy najważniejsze z nich, które znajdują się na terenie, jak i w pobliżu parku.
Geocaching (poprawna wymowa to geokeszing) to forma gry terenowej, polegającej na poszukiwaniu z pomocą odbiornika GPS ukrytych wcześniej w ciekawych i atrakcyjnych turystycznie miejscach, skrzyneczek i pudełek. Angielskie słowo cache oznacza skrytkę, kryjówkę i nawiązuje do dawniej ukrywanych skarbów piratów. Natomiast przedrostek geo jest analogią do geografii, czyli nauki o rozmieszczeniu zjawisk na globie. Odnalezienie pojemnika geocache, czyli pudełka przeznaczonego do szukania, wymaga znajomości jego współrzędnych geograficznych. W Polsce angielskie słowo geocache jest często zastępowane odpowiednikiem „skrzynka”, „kesz”, albo „skrytka”.
